Het bezig zijn met je handen om de pop te maken, zorgt ervoor, dat je echt “in het moment” bent, en dat je je rationele kant omzeilt. Overmatige zelfkritiek, waardoor je het maken van deze Krachtpop zou kunnen opgeven, wordt uitgeschakeld. Zeker als je weet, dat het een eenvoudige techniek is, die iedereen kan toepassen en dat het resultaat er niet toe doet, alleen de intentie.
Door dit uitschakelen van je ratio kom je meteen in contact met je gevoelens, wensen en angsten en daardoor kun je je intentie (in dit geval: meer kracht) goed naar de pop toe sturen.

Een krachtpop heeft voor mij een harde kern. Ik heb er dan ook eentje gemaakt van een tak.
Toen ik bezig was, vond ik het popje te klein voor mijn doel. Ik denk dat je een tak moet nemen, die lekker krachtig in je hand past.

Ik heb dit keer natuurlijke materialen gebruikt.
Er is een theorie dat door mensen vervaardigde materialen over het algemeen teveel “ego” met zich meebrengen. Gebruik fabrieksmaterialen dus alleen als ze een goede emotie uitstralen.
Volgens dezelfde theorie zou je geen krachtpop moeten maken, als je depressief bent. Teveel van jouw negativiteit kan dan in de pop gaan zitten.
Andere mensen lappen deze overwegingen gewoon aan hun laars en gebruiken bijvoorbeeld huishoudfolie om een poppenbasis te maken.

Zoek een tak, die je prettig vindt om vast te houden.
Je kunt direct op de tak ogen/mond/neus maken of het hoofdgedeelte wat verdikken met bijvoorbeeld repen stof of papier (lijmen en tijdelijk vastzetten met een elastiekje). Gebruik hetzelfde materiaal dan ook aan de uiteinden van eventuele armen/handen. Ik heb een pijperager gebruikt voor de armen. Je kunt ook een tak nemen voor de armen (of ze weglaten).

Maak ogen/neus,mond/haren enz. met natuurlijke materialen en probeer zoveel mogelijk versierselen uit de natuur te halen.
Knip een kleedje (je kunt de mouwen ook afzonderlijk kippen en aanbrengen) en omwikkel het kleedje met raffia of sisaltouw.

Natuurlijke verfstoffen maken met eigeel zou natuurlijk helemaal leuk zijn, maar daar had ik de gelegenheid niet voor, dus ik heb acrylverf gebruikt.

Verzorg de pop, zet haar op een speciale plek (ik ga een stronkje zoeken voor dit doel), praat tegen haar en als je dit bijvoorbeeld met een groep vrouwen hebt gedaan, die daar voor open staan: Maak er een ceremonie van en wek de pop tot leven met muziek en dans.

Als de pop zijn functie heeft gehad (het doel is bereikt: kracht is geleverd), vinden sommige mensen het prettig om de pop daarna te verbranden of met het water van een beekje mee te geven.

Foto: Klaar Wolff, Frankrijk, workshop Hogeschool Utrecht.
Dit is weliswaar een andere poppen-maakwijze , maar diende toch hetzelfde doel.

Als je iets meer ervaring hebt, is dit ook een prachtig soort pop om te proberen.
Gezichten kunnen gemaakt worden van Papydur, een soort papiermache-poeder.

Of deze:

Ik probeer de namen van de makers nog bij de laatste 2 foto's te zoeken.